O SEMENTADOR DO QUE NON HAI ( Tomas Meabe ) FABULA 1.- KRISELU-2

O SEMENTADOR DO QUE NON HAI

Vin as áas dun muiño abandonado a moverse,

vin un labrego que facía coma que sementaba.

Ia soio, lento o peito bermello de sol, os pés espidos, e caíalle sangue dos ´pes;

Ia por un outeiro que da ó pobo, movendo os brazos do ceo á terra.

Olleino ás maus:

Tiñaas valeiras!

- Quén é?- preguntei a un militar.

- Un tolo – dixome.

Eu Pensei:

Benanventurados queles que nas suas tolerías son pacíficos!

Benaventurados aqueles que hastra canda os colle a tolerías amósanse nobles!

Benaventurados aqueles que, inda coas maus valeiras, aman e sementan a presas o que soio está na sua mente!

Logo, ollándome ás maus, díxome cunha tristeza que me afogaba:

- I-eu? E outros?

E vírandolle as costas ó militar, descubínme, afrixido, diante do sementador tolo.

Probe muiño abandonado, móvete en paz!

Tomas Meabe