EZ DAGOENAREN EREILEA
Errota abandonatu baten besoak ikusi ditut, bai, nola mugicen ziren.
Nekazari bat ikusi dut, nola ereiten zuela egiten zuen.
Bakarrik zoan, geldi, bularra eguzkiak gorriturik, ortuxik, oinetatik odola zeriola;
Herriari aurpegui ematen dion mendiska batetik zoam, zerutik lurrera megicen zituela besoak.
Eskuetara begiratu diot:
Huxik zaduzkan!
- Nor da? – galdetu diot gerra-gizon bati.
- Zoro bat – eranzun dit.
Nik hau pensatu dut:
Dohazu dira beren zoraherietan bakexu direnak!
Dohaxu dira bere zoroak harcen dituenean ere nobletu egiten direnak!
Dohaxu dira, eskuxik egonarren, maitatu eta deseoan dadukatena ukaabil-beteka erein egiten dutenak!
Errota abandonatu baten besoak ikusi ditut, bai, nola mugicen ziren.
Nekazari bat ikusi dut, nola ereiten zuela egiten zuen.
Bakarrik zoan, geldi, bularra eguzkiak gorriturik, ortuxik, oinetatik odola zeriola;
Herriari aurpegui ematen dion mendiska batetik zoam, zerutik lurrera megicen zituela besoak.
Eskuetara begiratu diot:
Huxik zaduzkan!
- Nor da? – galdetu diot gerra-gizon bati.
- Zoro bat – eranzun dit.
Nik hau pensatu dut:
Dohazu dira beren zoraherietan bakexu direnak!
Dohaxu dira bere zoroak harcen dituenean ere nobletu egiten direnak!
Dohaxu dira, eskuxik egonarren, maitatu eta deseoan dadukatena ukaabil-beteka erein egiten dutenak!
Eta gero, nire exkuetara begira, itocen ninduen tristura batez hau esan diot ene buruari:
- Eta ni? Eta Besteak?
Eta gerra-gizonari bizkarra emanik, buruxtu egin naiz, dolores, ereile zoroaren aurrean
Gaiso errota abandonatua, mugi zaite bakean!
Tomas Meabe
No hay comentarios:
Publicar un comentario